Het bijzondere Tortuguero

Hallo!

Op aanraden van Hilco en Rob (Thanks) zijn Bjorn en ik na Puerto Viejo naar Tortuguero gereisd. Na een uurtje met de bus moesten we overstapppen op een motorbootje. Deze nam ons 2,5 uur lang mee door de prachtige kanaaltjes om ons uiteindelijk in een klein dorpje af te zetten. Een dorpje zonder auto´s en verharde wegen. Via kleine smalle zandpaadjes kon je door het dorpje lopen. Tijdens de boottocht zat een man in onze bood die op Tortuguero woont. Hij bracht ons naar een leuk hostel met hele vriendelijke mensen. Gratis internet en zelfs de was werd gratis en voor niks gedaan. Steve die ons daar had gebracht woonde twee huizen verder en vertelde dat hij ons mee kon nemen met een boottochtje in een cano. Dit leek ons en goed plan.

De volgende ochtend stonden we om 5 uur klaar. Maar helaas het regende. We besloten nog een uur te wachten hopend op beter weer. Maar helaas het bleef regenen. De canotocht werd daarom verzet naar de volgende dag. De dag duurde lang, maar het regende zo hard dat naar buiten gaan echt geen optie was. Op een enkel redelijk droog moment hebben we een rondje gemaakt door het dorp. S´avonds zijn we op aanraden van Steve naar een theater geweest. Dit is eens opgezet om de kinderen bezig te houden zodat ze niet op straat gaan rondzweren. Veel andere afleiding heeft het dorp niet te bieden. Ze speelde een stukje over het onstaan van Tortuguero. Het was allemaal niet perfect maar wel heel leuk. Er was een leuk podium in elkaar gezet en het verhaal gaf je een goed beeld van hoe het allemaal is ontstaan. Jammer dat Bjorn en ik de enige bezoekers waren. Grote hotels willen helaas niet mee werken wat echt heel jammer is. Ik weet zeker dat heel veel mensen dit leuk zouden vinden. Bovendien word de entree besteed om dit project voort te zetten. Na lekker eten ging ik weer vroeg slapen.

Vandaag weer vroeg wakker. En we hadden geluk. Het was droog. Tijd om met een bootje door de mooie groene kanaaltjes te roeien. We zagen niet heel veel dieren maar de omgeving was echt super. Na een uurtje of 3 kwamen we weer aan land. Net op tijd want het begon weer flink te regenen. Na het eten was het weer een beetje opgeklaard en ben ik in mijn eentje naar Tortuguero park gegaan. Hier kwam ik Barbera tegen (vrouw uit usa). Samen hebben we een leuke en mooie wandeling gemaakt. Tijdens de wandeling vertelde ik dat we deze avond op zoek zouden gaan naar schildpadden. De kans dat we er zouden vinden was minimaal. Het is nog te vroeg in het jaar. Steve had al meer dagen mensen meegenomen maar er was niks te zien. Hij gaf dit ook heel eerlijk aan en wist dus niet of het wel de moeite was. Toch besloten Bjorn en ik om het te proberen. Niet proberen betekende dat we er zeker geen gingen zien, we moesten het op zijn minst een kans geven. Barbera wilde ook graag dit risico nemen.

Toen het eindelijk donker was kwam Steve ons om 21.30 halen. Het regende maar deze keer lieten we ons niet kennen. Goed ingepakt gingen we het strand op. Elke meter hoopte ik dat ons ging lukken. De tocht op zich was al heel spannend. Starend naar de grond zoekend naar sporen in het zand. Op de achtergrond de woeste zee en alle andere geluiden van de natuur. Ineens moesten we blijven staan. Steve ging met zijn zaklampje rondlopen. Geen idee wat hij zag... geen schildpad dat had ik begrepen maar wat dan wel. Uiteindelijk kwam hij terug en vertelde dat hij sporen leek te zien van een jaguar. Hij liet ons de sporen zien. Het waren duidelijk geen hondenpootjes, ook voor kattenpootjes leken de afdrukken te groot. Maar helaas we kregen het dier niet gevonden dus zeker weten zullen we het nooit. Maar het idee dat het misschien een jaguar is geweest is al super gaaf. Na een klinke tocht draaide we ons om. Hopend op de weg terug nog iets te vinden. Hoe dichter we bij het dorp kwamen hoe meer ik begon te balen. Natuurlijk wist ik dat de kans heel klein was, maar ik hoopte het zo. Uiteindelijk terug bij het drop bleken we nog niet klaar et zijn. We gaven de andere kant van het strand nog een kans. Na 20 min lopen riep Steve ons bij zich. Hij vertelde dat we nog een heel klein stuk verder zouden lopen. Het stuk wat we nu gingen betreden was eigenlijk verboden. Mochten ze Steve pakken dan zou hij zijn papieren als gids kwijt zijn. Maar goed hij wilde het gokken. Enkele meters verder moesten we weer blijven staan. Steve liep verder. Ik dacht ook sporen te zien, maar durfe nog niet te juichen. Uiteindelijk kwam Steve terug en gaf Bjorn een hand. Het was ons gelukt. Er lag leatherbackturtle op het strand. Ze was bezig met een gat te graven om uiteindelijk haar eitjes te leggen. Ik kon het niet geloven. De kans was zo klein. Maar wij hadden weer het enorme geluk dat we op de laatste meters net voordat we ons zouden keren het bijzonder grote die mochten bewonderen.

Het dier was zeker 1.60 meter lang en zou rond de 400 kilo wegen. Niet normaal. Ik kon echt niet geloven dat het echt was. Met open mond heb ik staan kijken. Steve was echter niet gerust. Bang om betrapt te worden. Hi vertelde ons dat hij er vantussen ging als iemand ons zou zien, wij mochten dan gewoon blijven staan en doen alsof we de weg kwijt waren. Het enige wat ons kon gebeuren is dat we werden verzocht weg te gaan. Hij zou echter zijn papieren moeten inleveren. na 15 minuten gaf hij aan dat we moesten gaan. Het zou nog zeker 45 min duren voordat het dier terug de zee in zou lopen. Dit kon hij niet blijven riskeren. Ik was allang tervreden en vond het ook niet erg om het dier haar rust te gunnen. Vol energie liepen we terug. HOE GAAF WAS DAT!!!

We hebben in een barretje nog een proost uitgebracht op de bijzondere avond!!Uiteindelijk bedankte we Steve en zijn we naar het Hostel gegaan. Helemaal doorweekt van de regen maar het kon ons niks meer schelen. Slapen was moeilijk. Ik was klaarwakker. Na enkele uren ben ik dan toch in slaap gevallen.

Ondanks het slechte slapen was ik vroeg wakker. Tijd om afscheid te nemen van Tortuguero. Maar dat wat ons naar dit eiland bracht hebben we mogen zien!! Na weer een mooie tocht met de boot kwamen we weer op het vaste land. Op naar San Jose voor onze laatste dagen in Costa Rica.

Morgen staat Raften op het programma. Dinsdag gaan we San Jose nog een beetje bekijken en dan op naar Mexico.

Groetjes Lian